ZEVEN MAAL ZEVEN / Inne Goris (16+)
Inne Goris is theatermaker. Ze studeerde in 1997 af aan de Toneelacademie Maastricht met de voorstelling Niet in staat tot slechte dingen. Na een doortocht bij BRONKS als educatief medewerker en een opdracht als dramaturge bij Ultima Vez (Wim Vandekeybus) richtte ze in 2001 haar eigen gezelschap ZEVEN op. Goris maakt eigenzinnige voorstellingen grenzend tussen beeldende kunst, theater en dans. En dat al dertig jaar lang. Tijd voor ZEVEN MAAL ZEVEN!
ZEVEN MAAL ZEVEN
30 jaar. We dachten aan een terugblik. Maar Inne kijkt te graag vooruit. We dachten aan een ‘life time… dinges’, maar Inne houdt daar niet van. Dus bedachten we een formule haar genegen: we zeefden (‘zeven’!) uit al die context waarin ze werkte en uit al die mensen die haar pad kruisten zeven (inderdaad, zeven) gasten die elk zeven (!) minuten krijgen.
Samen presenteren ze puzzelstukjes uit het Inne Goris-universum, fladderen en rafelen ze door thema’s, inspiratie, bekommernis en verwachtingen van één van Vlaanderens meest eigenzinnige maaksters.
Laat je op sleeptouw nemen door muziek, een grappige anekdote, een stevige uitspraak en een streepje film. En uiteraard klinken we tijdens en achteraf een glas op zoveel schoonheid.
Onze gasten zijn:
- Ruth Bruyneel (thema: VROUW/MEISJE)
- Jacob Schoolmeesters (thema: HUIS)
- Kiek Wieshaupt (thema: METHODE)
- Gerhard Verfaillie (thema: DIT IS GEEN THEATER)
- Thomas Smetryns & Thomas Moore (thema: MUZIEK & DE STILTE)
- Pieter Delfosse & Sandra Andries (thema: MEE-MAKEN)
- Ivana Noa (thema: ZEVEN)
INNE GORIS
Onder de vleugels van BRONKS ging Goris in première met de kindervoorstelling Zeven (2001). Daarna volgde Drie zusters (2003), vrij naar Tsjechov. De voorstelling won de 1000 Watt-prijs, en ook Pride and Prejudice (2004) werd voor de prijs genomineerd. De dood en het meisje (2005), naar het strijkkwartet van Schubert, was een beeldende en muzikale creatie over gemis, met een cast van zes tienermeisjes.
Met La petite fille qui aimait trop les allumettes (2006), gebaseerd op de roman van Gaétan Soucy, maakte ZEVEN voor het eerst een voorstelling voor volwassenen. Ook Naar Medeia (2008) en Nachtevening (2009), beide naar het Medeaverhaal, zijn gericht op een ouder publiek.
Sinds 2009 maakt Inne producties bij LOD muziektheater,waaronder Nachtevening (2009), Judaspassie (2009), Muur (2010), Droomtijd (2011), Vader, Moeder, Ik en Wij (2011) en Hoog Gras (2012) – die laatste vijf allemaal in samenwerking met Dominique Pauwels.
Op het Manchester International Festival ging in 2013 Zigzag Zigzag in première, dat werd geselecteerd door de kinderjury voor het Theaterfestival 2014. Sneeuw (2014-2015) vormde de eerste samenwerking tussen Goris en LOD-componist Thomas Smetryns. In 2016 werkte ze opnieuw samen met LOD-componist Dominique Pauwels voor Zonder Bloed, naar de novelle van Alessandro Baricco. In 2017 en 2020 hernam ze de kindervoorstelling Droesem (uit 2007-2008).
Vanaf 2017 ondersteunt hetpaleis ook mee het werk van Inne. In 2018 ging de installatie-voorstelling Huis in première, een coproductie van LOD en hetpaleis. Voor Ophelia in 2021, een coproductie van LOD, hetpaleis en Opera Ballet Vlaanderen, ging Inne op zoek naar verhalen over de eerste liefde. In 2022 ging Inne Goris met Het meisje, de jager en de wolf in première, een samenwerking met componist Vasco Mendonça en schrijver Gonçalo M. Tavares in coproductie met LOD en Nationale Opera & Ballet.
In november 2023 presenteerde Inne Goris samen met componist Thomas Smetryns en auteur Pieter Delfosse de speelse LOD-productie Hink Stap Spring. Het is een unieke samenwerking tussen kinderen en volwassenen, want jong en oud gaan helemaal samen aan de slag: van de tekst tot de muziek, van de techniek tot de fotografie. Het resultaat is een gezamenlijke zoektocht naar groot worden, kind zijn, de baas zijn en grenzen bepalen.